Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Φτώχεια, πείνα, δίψα, πόνος, εξαθλίωση...

Φτώχεια, πείνα, δίψα, πόνος, εξαθλίωση. Λέξεις που ακούμε πολύ συχνά στην καθημερινή μας ζωή – και δη τον τελευταίο καιρό. Η ευκολία με την οποία τις συναντάμε, αλλά και με την οποία εμείς οι ίδιοι τις χρησιμοποιούμε, είναι χαρακτηριστική. Η αλήθεια είναι πως έχουμε μια τάση να υιοθετούμε τέτοιου είδους όρους στην προσπάθεια μας να «φωτογραφίσουμε» και να αντικατοπτρίσουμε τις συνθήκες οι οποίες επικρατούν σήμερα στη χώρα μας. Μπορούμε όμως πραγματικά να γνωρίζουμε και να έχουμε στο μυαλό μας μια καθαρή και αντιπροσωπευτική εικόνα της ρεαλιστικής σημασίας των παραπάνω εννοιών;
Η απάντηση είναι απλή και δεν εμπνέει περαιτέρω αμφιβολίες: OXI. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Λέξεις σαν αυτές με τις οποίες ξεκίνησα το κείμενό μου, δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από την στυγερή πραγματικότητα ενός μακρινού τόπου, και μας παραθέτουν τα δεδομένα μιας διαφορετικής –ολοκληρωτικά ξένης για μας – διάστασης. Ο τόπος αυτός, μια εξωπραγματική κατά την υπόληψη μας πτυχή του κόσμου στον οποίο ζούμε, δεν είναι άλλος από την Αφρική. Οι δύσκολες συνθήκες επιβίωσης, η καταπάτηση και στέρηση των θεμελιωδών και πρωταρχικών δικαιωμάτων και αναγκών των ανθρώπων που ζουν σε αυτές τις περιοχές, αλλά και ο φόβος και η αγωνία που τους κυριεύει για το «αύριο» και για τις ακόμα πιο αντίξοες συνθήκες που πλησιάζουν, συσπειρώνονται και δημιουργούν μαζί ένα άθλιο και δυσβάσταχτο περιβάλλον ζωής. Είναι πιθανόν, οι ελλειπείς μου γνώσεις στο επίπεδο των διαφορετικών συνθηκών διαβίωσης ή των δυνατοτήτων και τρόπων ανάπτυξης ενός συστήματος, ή ακόμα και οι λιγοστές εμπειρίες πολυπολιτισμικών στοιχείων, ιδεών και αντιλήψεων με τις οποίες είμαι τροφοδοτημένος στην ηλικία των 16 ετών, να μην μου επιτρέπουν να κατανοήσω με σιγουριά και σαφήνεια τέτοιας σημαντικότητας καταστάσεις.
Παρά ταύτα, θεωρώ πως η επίγνωση και η ωριμότητα του εαυτού μου με καθιστούν ικανό να οδηγηθώ στην εξής διάκριση: Είναι τουλάχιστον άδικο και αδικαιολόγητο για τα –άτυχα και μη προνομιούχα- παιδιά που ζουν σε αυτές αφρικανικές χώρες, που θα αποτελέσουν αναμφίβολα το μέλλον και την ελπίδα του αυριανού κόσμου, να στερούνται την δυνατότητα να ονειρεύονται και να θέτουν στόχους. Το γεγονός ότι εκείνα γεννήθηκαν σε διαφορετικές περιοχές και υπό άλλες συνθήκες, δεν με καθιστά εμένα πιο άξιο ή εκείνα λιγότερο ικανά. Πώς λοιπόν μπορούμε να μειώσουμε αυτήν την διαφορά και να δώσουμε μια αποτελεσματική λύση σε ένα χρόνιο πρόβλημα που αφορά τις ζωές εκατομμυρίων –απολύτως ομοίων και ίσων με μας- ανθρώπων;

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων, περισσότεροι από 20 εκατομμύρια άνθρωποι στην ανατολική Αφρική έχουν αυτήν την χρονική στιγμή ανάγκη έκτακτης επισιτιστικής βοήθειας. Πρόσφατη έρευνα της UNICEF έδειξε πως ανά τον κόσμο:
• 640.000.000 παιδιά δεν έχουν ικανοποιητική στέγαση.
• 500.000.000 παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής.
• 400.000.000 παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές νερό.
• 300.000.000 παιδιά στερούνται πληροφόρησης (τηλεόραση, ραδιόφωνο ή εφημερίδες).
• 270.000.000 παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας.
• 140.000.000 παιδιά, η πλειοψηφία κορίτσια, δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο.
• 90.000.000 παιδιά στερούνται το φαγητό σε πολύ σοβαρό βαθμό.
• 1.800.000 παιδιά σκοτώθηκαν σε πολέμους από το 1990.
• 20.000.000 παιδιά εγκατέλειψαν τις εστίες τους εξ’ αιτίας των πολέμων τη δεκαετία του '90.
• 15.000.000 είναι ορφανά εξ' αιτίας του AIDS.
Είναι εύκολο να συμπεράνουμε λοιπόν, ότι τα παραπάνω στοιχεία παρουσιάζουν κατά κύριο λόγο τις φτωχές και μη αναπτυγμένες χώρες της Αφρικής, γνωστές και ως «χώρες του 3ου κόσμου».

Εκτός των παραπάνω στοιχείων, αξίζει να αναφέρουμε πως τα δικαιώματα εκατομμυρίων παιδιών στην Αφρική παραβιάζονται επειδή αποστερούνται πολλαπλές βασικές υπηρεσίες που απαιτούνται για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν. Εκατομμύρια είναι επίσης και τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες ή κοινότητες που έχουν εξοντωθεί και καταστραφεί έλεω ένοπλων συρράξεων. Στην υποσαχάρια Αφρική μάλιστα, το AIDS οδήγησε σε αυξανόμενα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, δραματική μείωση στο προσδόκιμο ζωής και εκατομμύρια ορφανά.

Η μοίρα αυτών των παιδιών μπορεί να χαρακτηριστεί μονάχα ως καταδικαστέα. Οι λαοί αυτοί είναι αφημένοι στο έλεος και την αδιαφορία των «μεγάλων» και των «ισχυρών» αυτού του κόσμου. Αυτό που πρέπει εμείς όμως να αντιληφθούμε, είναι πως το μέλλον και η ελπίδα αυτών των ανθρώπων εξαρτάται αποκλειστικά από τη δική μας θέληση και τις δικές μας πράξεις.

Το ιδιαίτερο μου ενδιαφέρον και η ευαισθητοποίηση μου προς το συγκεκριμένο ζήτημα θα με οδηγήσουν στην συγγραφή και άλλων άρθρων, και στην προσπάθεια μου να αναλύσω εκτενέστερα διάφορες πτυχές του προβλήματος. Προς το παρόν θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Βάιο Τριανταφύλλου για την ευκαιρία που μου προσφέρει, να εκφράζω τις απόψεις μου και τις ανησυχίες μου μέσω του διαδικτυακού του ιστότοπου.

Φίλιππος Λέτσας

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Πρόσφυγες λόγω μετεκλογικής βίας

Συνολικά 19.120 κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους για να μεταβούν στη γειτονική Λιβερία, ώστε να γλιτώσουν από τη μετεκλογική βία, δηλαδή άλλοι 5.000 μετά το Σάββατο, ανακοίνωσε σήμερα ο ΟΗΕ...
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (HCR) «κατέγραψε τη φυγή συνολικά 15.120 κατοίκων της Ακτής Ελεφαντοστού προς τη Λιβερία, ενώ οι αρχές (της Λιβερίας) την ενημέρωσαν για επιπλέον 4.000», δήλωσε η εκπρόσωπος της HCR Φατουμάτα Λεζέν-Καμπά.
Η πλειοψηφία των προσφύγων αυτών είναι γυναίκες και παιδιά. Περίπου το 62% από αυτούς είναι κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με την οργάνωση αυτή του ΟΗΕ.
Μεταξύ των προσφύγων βρίσκονται «υποστηρικτές του Αλασάν Ουατάρα και υποστηρικτές του Λοράν Γκμπάγκμπο», διευκρινίζεται σε ανακοίνωση της HCR, όπου επισημαίνεται ότι οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τη χώρα τους λόγω του φόβου που υπάρχει ότι «το πολιτικό αδιέξοδο θα οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο».
«Η πλειοψηφία (των προσφύγων) είναι υποστηρικτές του Ουατάρα. Εδώ και μερικές ημέρες, υπάρχουν ωστόσο και υποστηρικτές του Γκμπάγκμπο», προσέθεσε η Λεζέν-Καμπά.
Ο ΟΗΕ είχε ανακοινώσει το Σάββατο ότι περίπου 14.000 κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού είχαν εγκαταλείψει τη χώρα τους για να μεταβούν στη Λιβερία.
Το Συνταγματικό Συμβούλιο της Ακτής Ελεφαντοστού ανακήρυξε νικητή των προεδρικών εκλογών της 28ης Νοεμβρίου τον απερχόμενο πρόεδρο Λοράν Γκμπάγκμπο, ακυρώνοντας τα αποτελέσματα της ανεξάρτητης Εκλογικής Επιτροπής, η οποία είχε ανακοινώσει τη νίκη του Αλασάν Ουατάρα, ο οποίος έχει αναγνωριστεί ως πρόεδρος από το σύνολο σχεδόν της διεθνούς κοινότητας.
Τουλάχιστον 173 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις 16 ως τις 21 Δεκεμβρίου στα μετεκλογικά επεισόδια βίας στη χώρα, κυρίως υποστηρικτές του Ουατάρα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Πηγή: Fimotro

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

ΚΟΓΚΟ ΒΙΑΣΜΟΙ ΠΟΛΙΤΩΝ

Πάνω από 700 γυναίκες, άνδρες και παιδιά βιάστηκαν όταν οι αρχές της Ανγκόλας απέλασαν χιλιάδες ανθρώπους στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό τους τελευταίους δύο μήνες, ανακοίνωσε ο ΟΗΕ.
Μια γυναίκα υπέκυψε σε νοσοκομείο από τραύματα που υπέστη στην διάρκεια σεξουαλικής επίθεσης, σύμφωνα με οργάνωση αρωγής που εργάζεται στη ΛΔ Κονγκό κι ένα στέλεχος του ΟΗΕ απηύθυνε νέα έκκληση για κατεπείγουσα έρευνα σχετικά με το
θέμα.
Περίπου 7.000 άνθρωποι απελάθηκαν στη ΛΔ Κονγκό τους τελευταίους δύο μήνες από τις αρχές της Ανγκόλας, που τους κατηγόρησαν ότι είναι «λαθρομετανάστες», σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό από το γραφείο του ΟΗΕ για το συντονισμό
ανθρωπιστικών ζητημάτων (OCHA).
Ανθρωπιστικές οργανώσεις κατέγραψαν 6.621 περιπτώσεις πολιτών στην επαρχία Δυτική Κασάι και 322 στην περιοχή Τέμπο στην επαρχία Μπαντούντου, ανέφερε ανακοινωθέν του OCHA.
Μη κυβερνητικές οργανώσεις ανέφεραν για πρώτη φορά τις καταγγελίες περί βιασμών στον ΟΗΕ την 23η Οκτωβρίου.
Εργαζόμενοι στις οργανώσεις αρωγής σημείωσαν ότι πάνω από 600 άνθρωποι στην Δυτική Κασάι καταγγέλλουν πως υπέστησαν σεξουαλική βία. Ειδική αποστολή επισκέπτεται την περιοχή αυτή την εβδομάδα.
Στην Τέμπο, ο Φρανσέσκο Ματσαρέλι της Ιταλικής οργάνωσης αρωγής CISP δήλωσε ότι 99 γυναίκες και 15 άνδρες υπέστησαν «σεξουαλική βία». «Μια γυναίκα πέθανε σε νοσοκομείο λόγω της βίας που υπέστη», είπε το στέλεχος της ΜΚΟ.
«Οι καταγγελίες αυτές πρέπει να ερευνηθούν ως ζήτημα που επείγει», δήλωσε η Βάλερι Έιμος, αναπληρώτρια γενική γραμματέας του ΟΗΕ αρμόδια για ανθρωπιστικά θέματα και το συντονισμό της βοήθειας σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Τον Οκτώβριο του 2009, Ανγκόλα και ΛΔ Κονγκό προχώρησαν στην αμοιβαία απέλαση χιλιάδων ανθρώπων. Πολλοί απέμειναν να περιπλανώνται στην μεθόριο χωρίς τρόφιμα και στέγη.

(Αναδημοσίευση από ΒΗΜΑonline)

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Επτά νεκροί και 288 τραυματίες σε διαδηλώσεις κατά της ακρίβειας στη Μοζαμβίκη

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν και 288 τραυματίστηκαν στην πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης Μαπούτο από τις ταραχές που σημειώθηκαν κυρίως χθες, αλλά και σήμερα, και οι οποίες ξέσπασαν στη διάρκεια διαδηλώσεων για την ακρίβεια, ανακοίνωσε η κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι η ίδια εμμένει στις αυξήσεις των τιμών στο ψωμί και στο ηλεκτρικό ρεύμα που πυροδότησαν τις διαμαρτυρίες αυτές.
«Οι αυξήσεις των τιμών δεν είναι αναστρέψιμες», δήλωσε εκπρόσωπος της κυβέρνησης έπειτα από έκτακτη σύνοδο του υπουργικού συμβουλίου.
Χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν χθες στους δρόμους του Μαπούτο όταν τα επίσημα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν για την ερχόμενη εβδομάδα μια αύξηση 25% στην τιμή του ψωμιού.
Η κυβέρνηση έχει εξάλλου επιβάλλει τις τελευταίες εβδομάδες μεγάλες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού.
Στις διαδηλώσεις ξέσπασαν γρήγορα ταραχές, τις οποίες η αστυνομία κατέστειλε με μεγάλη σκληρότητα ανοίγοντας πυρ, σύμφωνα με πολλούς αυτόπτες μάρτυρες, με πραγματικά πυρά στο πλήθος.
Οι ταραχές, οι οποίες διήρκεσαν όλη τη νύχτα, συνεχίστηκαν σήμερα το πρωί σποραδικά στις παραγκουπόλεις.
Από τις ταραχές «προκλήθηκαν βαρειές ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Είχαμε έξι νεκρούς χθες και έναν σήμερα, 288 τραυματίες, 23 καταστήματα δέχθηκαν επίθεση και λεηλατήθηκαν, 12 λεωφορεία υπέστησαν ζημιές, εκ των οποίων ένα καταστράφηκε ολοσχερώς, όπως και δύο βαγόνια αμαξοστοιχίας», διευκρίνισε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης.
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Νιγηρία και Καμερούν πλήττονται από χολέρα

Στους 352 ανέρχονται οι νεκροί εξαιτίας της χολέρας στο βόρειο τμήμα της Νιγηρίας και οι υγειονομικές υπηρεσίες της χώρας προειδοποιούν ότι υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης της μολυσματικής ασθένειας σε όλη τη χώρα...




Το υπουργείο Υγείας της Νιγηρίας ανέφερε ότι έχουν καταγραφεί 6.437 κρούσματα σε 11 από τις 36 πολιτείες, από τον Ιούνιο. Σημείωσε ακόμα πως οι σφοδρές βροχοπτώσεις και οι πλημμύρες σε επαρχιακές περιοχές, όπου σπάνια είναι διαθέσιμο ασφαλές πόσιμο νερό και υπάρχουν καλές υποδομές υγιεινής, ενέτειναν την εξάπλωση της ασθένειας.


«Παρότι τα περισσότερα ξεσπάσματα έχουν σημειωθεί στις βορειοδυτικές και βορειοανατολικές ζώνες, επιδημιολογικά δεδομένα καταδεικνύουν ότι όλη η χώρα αντιμετωπίζει κίνδυνο» ανέφερε το υπουργείο. Την ίδια ώρα, το γειτονικό Καμερούν αντιμετωπίζει τη χειρότερη επιδημία χολέρας από το 2004, με τις αρχές να μιλούν για τουλάχιστον 263 νεκρούς.


Υπάρχουν, δε, φόβοι ότι η ασθένεια θα εξαπλωθεί και στο Τσαντ. Το βόρειο Καμερούν πλήττεται συχνά από ξεσπάσματα χολέρας την περίοδο των βροχών και η έλλειψη προετοιμασίας από μέρους της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος έχει επικριθεί έντονα. Η Νιγηρία αντιμετωπίζει επίσης επιδημία ιλαράς. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, έχουν καταγραφεί πάνω από 5.000 κρούσματα από τις αρχές της χρονιάς και 83 θάνατοι -δεδομένα δεκαπλάσια, σε σύγκριση με την ίδια περίοδο το 2009.
ΠΗΓΗ: FIMOTRO

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Μαζικός βιασμός γυναικών αλλά και παιδιών στο Κονγκό

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ
Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Τον αποτροπιασμό του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, την καταδίκη από το Συμβούλιο Ασφαλείας και την ανησυχία της αμερικανικής διπλωματίας μαζί με μια έκφραση συμπαράστασης, προκειμένου να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι ένοχοι, προκάλεσε η είδηση για τον μαζικό βιασμό γυναικών και παιδιών στη Λαϊκή Δημοκρατία τον Κονγκό.
Αφύπνισε ταυτόχρονα και το κοινό αίσθημα ανθρωπιάς. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, παραστρατιωτικές ομάδες των Μάι Μάι και μέλη των Δημοκρατικών Δυνάμεων για την Απελευθέρωση της Ρουάντας (FDLR), που κατέλαβαν την πόλη Λουβούνγκι στην επαρχία του βόρειου Κιβού, από τις 30 Ιουλίου έως τις 3 Αυγούστου βίασαν και κακοποίησαν τουλάχιστον 154 πολίτες. Τα Ηνωμένα Εθνη διατηρούν ειρηνευτική δύναμη με 20 χιλιάδες μέλη στο Κονγκό και όπως ανακοινώθηκε από τον Οργανισμό, ο Μπαν Κι-Μουν εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για την επίθεση και απέστειλε ανώτατο αξιωματούχο στην περιοχή για τη διεξαγωγή έρευνας. Η ειρηνευτική δύναμη έμαθε για τη φρίκη στο Κίβου μία εβδομάδα και πλέον αφότου σημειώθηκαν οι βιαιότητες. Το Συμβούλιο Ασφαλείας καταδίκασε τις φρικαλεότητες και κάλεσε την κυβέρνηση της Κινσάσα να αναλάβει δράση για την άμεση καταπολέμηση της ατιμωρησίας. «Αυτή η φρικτή επίθεση αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα για το πώς η σεξουαλική βία υπονομεύει τις προσπάθειες να επιτευχθεί και να διατηρηθεί η σταθερότητα σε περιοχές που μαστίζονται από συγκρούσεις αλλά πασχίζουν για την ειρήνη», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον. Πρόσθεσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεργαστούν με κάθε δυνατό τρόπο με τα Ηνωμένα Εθνη και την κυβέρνηση του Κονγκό ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη και να μη μείνουν ατιμώρητοι οι δράστες, αλλά και για να δημιουργηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον για τις γυναίκες, τα κορίτσια και όλους τους πολίτες στο ανατολικό Κονγκό. Τα Ηνωμένα Εθνη υιοθέτησαν πέρυσι ψήφισμα, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της αποτροπής και της αντιμετώπισης της σεξουαλικής βίας ως τακτικής πολέμου εναντίον αμάχων.

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Παιδική εργασία

ΤΗΕ ΤΙΜΕS
Του Μurad Αhmed
(αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ)
Μεγάλες εταιρείες ηλεκτρονικών ειδών υποθάλπουν τον πόλεμο στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό χρησιμοποιώντας σε κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές μεταλλεύματα που είναι προϊόντα παιδικής εργασίας ή δουλείας. Πολλοί διεθνείς οργανισμοί επισημαίνουν ότι παραστρατιωτικές οργανώσεις στην περιοχή ελέγχουν πολλά από τα ορυχεία στα...

ανατολικά της χώρας, όπου παράγονται χρυσός, κασσίτερος, βολφράμιο και ταντάλιο που χρησιμοποιούνται στα σύγχρονα ηλεκτρονικά προϊόντα. Οι ίδιες αυτές οργανώσεις βοηθούν στη συνέχεια να μεταφερθούν αυτά τα μεταλλεύματα έξω από τη χώρα, για να καταλήξουν τελικά σε φορητούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και παιχνιδομηχανές. Ο πόλεμος στο ανατολικό τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό θεωρείται ο φονικότερος μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχει στοιχίσει ήδη τη ζωή 5,4 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ξεκίνησε ως μάχη για την πολιτική εξουσία και εξελίχθηκε γρήγορα σε πόλεμο για τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και το χρήμα. Βέβαια, η φτώχεια και η δυστυχία σε αυτή τη χώρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Ηδη από την εποχή της αποικιοκρατίας, ληστρικές εγχώριες και ξένες οργανώσεις αφαίμασσαν τους πόρους της χώρας για να τροφοδοτήσουν μιαν αδηφάγο αγορά. Τότε ήταν το ελεφαντόδοντο και το ελαστικό, σήμερα είναι ο χρυσός και το ταντάλιο. Το παραδέχθηκαν οι εταιρείες Οι «Τάιμς» ήλθαν σε επαφή με τις μεγάλες εταιρείες ηλεκτρονικών- Sony, Νokia, Αpple, Ιntel, Νintendo, ΗΡ, Dell, Μicrosoft και Ρanasonic- και ζήτησαν να μάθουν αν χρησιμοποιούν αυτά τα μεταλλεύματα γνωρίζοντας ότι το 40% των εργατών στα ορυχεία μπορεί να είναι παιδιά. Οι εταιρείες παραδέχθηκαν ότι τα προϊόντα τους μπορεί να περιέχουν τέτοια μεταλλεύματα, δήλωσαν άγνοια όμως για τα υπόλοιπα. Το κύκλωμα μεταφοράς των μεταλλευμάτων, είπαν, είναι τόσο πολύπλοκο που είναι αδύνατο να εντοπιστεί η αφετηρία τους. Πολλές οργανώσεις όμως αμφισβητούν αυτόν τον ισχυρισμό. Και σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Εθνη ανακάλυψαν ότι πηγή των επίμαχων μεταλλευμάτων είναι ορυχεία στις περιοχές του Βόρειου και Νότιου Κίβου. Από τα 200 συνολικά ορυχεία που βρίσκονται εδώ, τα μισά ελέγχονται από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις. Υπάρχουν δύο βασικές ένοπλες οργανώσεις: οι Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντας, επικεφαλής των οποίων είναι οι οργανωτές της γενοκτονίας του 1994, και ο στρατός του Κονγκό. Οι οργανώσεις αυτές «φορολογούν» τις εξορύξεις, κακοποιούν τον πληθυσμό και πληρώνουν με εξευτελιστικά ποσά τους εργάτες. Με βάση νόμο που ψήφισε τον περασμένο μήνα το αμερικανικό Κογκρέσο, οι εταιρείες είναι υποχρεωμένες να δηλώνουν την προέλευση των μεταλλευμάτων που χρησιμοποιούν στα ηλεκτρονικά τους μηχανήματα και να μη χρησιμοποιούν μέταλλα που προέρχονται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Οπως επισημαίνουν οι οργανώσεις Εnough Ρroject και Global Witness, η προέλευση δεν είναι δύσκολο να πιστοποιηθεί στην αρχή της διαδρομής. Τα πράγματα όμως δυσκολεύουν πολύ περισσότερο όταν τα μεταλλεύματα καταλήγουν στην Κίνα, την Ινδία, την Ταϊλάνδη ή τη Μαλαισία, όπου αναμειγνύονται με άλλα. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει ότι οι ένοπλες παραστρατιωτικές ομάδες κέρδισαν το 2008 από το εμπόριο μεταλλευμάτων 180 εκατ. δολάρια. «Απαιτούμε από όλους τους προμηθευτές μας να βεβαιώνουν γραπτώς ότι χρησιμοποιούν υλικά τα οποία δεν έχουν προέλθει από ζώνες συγκρούσεων», δήλωσε πρόσφατα ο Στιβ Τζομπς της Αpple. «Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, δεν μπορούν ούτε εκείνοι να είναι σίγουροι».
Πηγή: Fimotro